حتماً شنیده اید پوشاک در گناوه یکی از تولید کنندگان در عرصه پوشاک می باشد.
امروزه مردم عادی در سراسر جهان لباس را از منابع بسیار متنوع جهانی تهیه می کنند.
ما از اینترنت، از طریق سفارش پستی، از کانال های تلویزیونی، از خیابان High Street یا مرکز خرید نزدیک چند مایلی خرید می کنیم. در گذشته خرید سخت تر بود.
در آغاز قرن نوزدهم بود که نوعی لباس تولید انبوه توسعه یافت. این سبک ساده و ابتدایی بود، عمدتاً برای مردان و زنان معمولی و نامناسب برای بازار مد بالای طبقات بالا.
این نمی توانست با خیاطی های کلاس بالا رقابت کند و تا دهه 1850 بود که استانداردهای ساخت به تدریج با گذشت قرن بهبود یافت.
تنها اقلام آماده قابل قبول برای ثروتمندان، لباس های سایز آزاد مانند مانتو، مانتو و شال بود.
تا دهه 1850 تمام لباس های دوخته شده به طور کامل با دست دوخته می شد.
در بریتانیا لباس‌های نیمه‌ساخت توسط شرکت‌های لندنی ساخته می‌شد و این لباس‌ها به خیاط‌ها و پارچه‌فروشان روستایی فروخته می‌شد.
سپس نیم تنه های تکمیل شده یا لباس های نیمه ساخته شده برای اطمینان از تناسب مد خوب تکمیل شدند. این کار را معمولاً خیاط ها یا خود مشتری انجام می دادند.
از اوایل دوران ویکتوریا، این بسیار متداول بود و تبدیل به دامن شد که به طور کامل ساخته می شد و پارچه بالاتنه همسان برای یک ظاهر طراحی فردی فروخته می شد.
لباس‌های عزاداری کوتاه مدت از دهه 1860 به این شیوه فروخته می‌شد و راه را برای مفهوم لباس‌های آماده زنانه پیش می‌برد.
اگرچه خیاطی می تواند یک تجارت عرق باشد، اما برای زنان نیز هنری ملایم و ظرافت ماهرانه ای محسوب می شود. مشتری یا خدمتکار او اغلب در تهیه لباس کاملاً باتجربه بود.
در همان زمان، پذیرش کالاهای آماده و مناسب تر، همراه با سفر آسان تر برای همه طبقات، در نهایت منجر به توسعه فروشگاه های بزرگ شد. بعداً برخی از آنها در فروشگاه‌های بزرگ مانند سلفریج شکوفا شدند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.